چه حکمتیست در این مردن
در عاشقانه ترین مردن
و مغز را به فضا بردن
و گریه را به خلاء بردن
چه حکمتیست که در آغاز
نگاه من به سرانجام است
تو برگزیده نبودی، قبول کن که نبودی
قبول کن که رسولی بدون معجزه هستی
بلند مسئله هستی، ولی بدون کتابی
شب که میشود خوابیم
صبح و ظهر هم خوابیم
عصرهم که تا شب خواب
شب دوباره تا شب خواب
توی خواب میبینیم روز آفتابی را
پ.ن: هم صدا با امروز.