یادم نمیاد اولین بار چجور راجع به پریودی فهمیدم. فقط اولین خاطراتم مربوط به 10 سالگیم میشه که معلم کلاس چهارممون پای تخته با رسم شکل پریودی رو توضیح میداد. و توی خونه مامانم نحوه استفاده از پدبهداشتی(نوار بهداشتی) رو به صورت عملی بهم یاد داد. همیشه دلم میخواست دیر پریود شم، چون شنیده بودم پریودی مساوی قطع شدن رشد قد می شه. و من از زمان پریودیم تا الان-که 21 سالمه-هیچ رشد قدیی نداشتم(وزنی 2 کیلو افزایش😂).

یادمه 14سالم بود تو خونه خودمون رفتم دستشویی و متوجه لباس زیرم شدم. رفتم پیش مامانم و خیلی عادی بهش گفتم:«مامان پریود شدم.» مامانم فکر میکرد توی شوکم یا استرس گرفتم، بنابراین بهم دلداری میداد:«هیچی نیست. نگران نباش. به سلامتی بزرگ شدی.» 😂 و برام پد گذاشت . ولی نمیدونم چی شد که یهو زدم زیر گریه. اون روز که پد گذاشته بودم اصلا حس خوبی نداشتم چون بهش عادت نداشتم. نمیتونستم عادی راه برم. و حتی وقتی میخواستم بشینم خیلی با احتیاط می نشستم.😐 به مامانم گفته بودم به کسی چیزی نگه ولی به بابام گفته بود که «بزار دخترات پیشت احساس راحتی کنن». خلاصه که بابام بهتر از مامانم راهنماییم کرد چون راجع به اینجور مسائل مطالعه داشت. و من هنوز هم با بابام راحتم. همین باعث شد که نسبت به پریودی هیچوقت احساس خجالت نکنم. 😇

من تا یک سال هیچی با عنوان درد پریودی رو تجربه نکردم. از یه جایی به بعد دردهای وحشتناکی رو توی ناحیه کمر، شکم، استخوان، گوشت، رگ و مویرگ پاهام حس میکردم. T~T به حدی که حتی توی گرمای تابستون هم میرفتم زیر پتو و گریه میکردم. بعضی وقتا که شب پریود می شدم کلا تا صبح از درد نمی خوابیدم. درد پریودی رو از یک روز قبل احساس می کنم بنابراین متوجه میشم که وقتش رسیده و خودمو آماده میکنم. به اهالی خونه هم میگم :« قراره پریود شم.» وقتی پریود میشم، بخاطر کم خونی، لوس، بی حال و کم اشتها میشم. مودی که هستم، مودی تر میشم. و حدس می زنم همه اینا بخاطر همین دردی باشه که دچارش می شم.  

مامانم برام دمنوش رازیانه آماده میکنه. بدمزه اس خیلی، ولی تسکین دهنده اس. (برای آقایون پیشنهاد نمی کنم چون این یه دمنوشه که هورمون های زنانه رو تقویت میکنه.😂) لاک زدن رو توی این دوره خیلی دوس دارم. حتی اگر متحمل درد بدی هم باشم لاک رو با چشمای اشکی میزنم.😄 هر جا که میرم حتی اگر 20 روز با روز موعود فاصله داشته باشه، پد بهداشتی همراهم هست. خیلی برام اتفاق افتاده که خودم استفاده نکردم ولی یکی بوده که نیاز داشته و من بهش پد رو دادم. (به نظرم حتی اگر دخترهم نباشید بد نیست پدبهداشتی همراهتون باشه.)

یه خاطره هم بگم، سال نهم بودیم آخرای سال بود یکی از دخترای توی اکیپمون به همه بچه ها یه نوار بهداشتی مسافرتی، با جلد صورتی داد. روش هم یه نامه خداحافظی نوشته بود. و ازمون قول گرفته بود که یادگاری نگهش داریم و ازش استفاده نکنیم. من تا سال های بعد داشتمش. سال دوازدهم یه بار همین دوستم رو توی دبیرستان دیدم و اون نوار بهداشتی رو با خودم آوردم مدرسه و بهش نشونش دادم، اونم کلی ذوق کرد و تجدید خاطره کردیم. این نوار توی کیفم موند. یه روز که پریود شدم و هیچ پدی باهام نبود با کلی عذاب وجدان ازش استفاده کردم و هیچوقت هم به اون دوستم چیزی نگفتم راجع بهش. 😅

و یه خاطره تلخ از یک خانم؛ یه بار یه خانمی داشت درباره دخترش صحبت میکرد که چجور میخواد آماده اش بکنه برای بلوغ. بعد خودش گفت اولین باری که پریود شده مامانش با وحشت و یه حالت چندشی بهش نگاه میکرده. میگفت:« احساس کردم کار خیلی بدی انجام دادم، که مامانم اینجوری نگاهم میکنه. و هیچ جوره راهنماییم نکرده. منم نمیدونستم چیکار کنم فقط رفتم توی دستشویی و با آب خودم رو میشستم.» من برای اون دختر بچه که الان خودش مادری شده بود و میخواست دخترشو آماده بلوغ کنه، گریه می کردم.

حرفام رو با یه نصیحت تموم میکنم؛ لطفا از پدبهداشتی پارچه ای استفاده کنید که قابل شست و شو هستن. پدهای بهداشتی یکبار مصرف به شدت مضرن و آسیب های جدیی به رحم و تخمدان میرسونن.

پ.ن: #از_پریود_بگو